استهلاک
استهلاک
۱) در سیستم حسابداری سنتی ، مفهوم استهلاک به فرآیند تسهیم و تخصیص بهای اولیه دارایی ثابت از طریق روش منظم و سیستماتیک و منطقی به دوره های مالی که انتظار کسب سود و فایده از تحصیل آنها می رود، اطلاق می گردد.
۲) طبق استانداردهای بین المللی حسابداری شماره 4 (استهلاک) سرشکن کردن مبلغ قابل استهلاک یک دارایی به عمر مفید برآوردی آن.
۳) طبق استانداردهای حسابداری ایران، تخصیص سیستماتیک مبلغ استهلاک پذیر یک دارایی طی عمر مفید آن.
۴) طبق نظریه FASB، استهلاک به عنوان تسهیم منطقی و سیستماتیک بهای تمام شده به دوره های استفاده از آن.
۵) طبق قانون مالیاتهای مستقیم (ماده 149) آن قسمت از دارایی ثابت که بر اثر استعمال یا گذشت زمان یا سایر عوامل بدون توجه به تغییر قیمت، تقلیل ارزش می یابد.
۶) طبق قانون تجارت (ماده234) پائین آمدن ارزش یک دارایی ثابت که در نتیجه استعمال، تغییر فنی و یا علل دیگر حادث گردد.
🔻 متغیرهایی که در محاسبه استهلاک باید مد نظر قرار بگیرد:
۱) بهای تمام شده دارائیها در زمان تحصیل، با تجدید ارزیابی آنها در دوره های آتی.
۲) عمر مفید مورد انتظار دارایی به صورت:
الف) دوره های زمانی، سال، ماه
ب) جمع ساعات کارکرد
ج) جمع تعداد محصول قابل تولید
۲-۱) عوامل موثر در برآورد عمر مفید یک دارایی:
○ امکانات بالقوه دارایی مورد نظر (ظرفیت یا میزان تولید فیزیکی مورد انتظار)
○ فرسودگی و خرابی مورد انتظار
○ نابابی ناشی از تغییر تقاضا و پیشرفت تکنولوژی (دمده)
○ برنامه های واحد تجاری برای نحوه استفاده، تعمیر و نگهداری دارایی ثابت
۳) ارزش اسقاط یا ارزش تصفیه دارایی در پایان عمر مفیددارایی.
